Po prostu Stephane - czyli Violin na meczu gwiazd

Wczorajszego dnia nawiedziłam katowicki Spodek. Tak jak już mówiłam przybyłam do niego z misją nie tylko pożegnać wielkiego Pawła Zagumnego, ale też by w końcu zdobyć autograf Stephana Antigi.

UDAŁO MI SIĘ!

W końcu, po wielu meczach, iluś godzinach spędzonych przy barierkach, mogłam podejść do Stephana, zrobić sobie z nim zdjęcie i zdobyć magiczny plakat z podpisem. W momencie, w którym nasz kochany trener uśmiechnął i podał mi ten plakat czułam się tak jakby ktoś oświadczył mi, że otrzymałam roczny zapas czekolady.

Kiedy wypchałam się już z tłumu ludzi, czekających na autograf, byłam przekonana, że moje bliskie spotkania trzeciego stopnia z Antigą dobiegły końca i teraz będę go tylko podziwiać na parkiecie.

Myliłam się i to bardzo.

Jeśli ktoś oglądał mecz to wie, że mniej więcej w połowie trzeciego seta Stephanowi znudziło się stanie w kwadracie dla rezerwowych, więc wziął Gibę pod pachę i razem z paroma innym siatkarzami postanowił zrobić rundkę po trybunach. Ja oczywiście od razu stanęłam w takim miejscu by móc przybić piątkę, piątkę przybiłam, po czym podeszłam do barierek oddzielających najniższą ( zieloną) strefę od średniej ( czerwonej), by obserwować dalsze ruchy wesołej gromadki. Nie zauważyłam jednak, że Antiga zszedł właśnie do tej zielonej strefy i teraz będzie się chciał dostać do czerwonej. Każdy normalny człowiek w tak wypadku skorzystał by z schodów, ale powiedzmy sobie szczerze Stephane normalny nie jest, postanowił przejść nad barierkami.

Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy nagle obok mnie znikąd pojawiła się wielka stopa, a potem reszta dwumetrowego ciała trenera. Oprócz tego, ze prawie zeszłam na zawał to jeszcze Stephane ma drobny problem z równowagą, więc jeszcze dziesięć centymetrów w prawo i zostałabym zwalona na ziemię.

Na szczęście skończyło się tylko na uroczym „Psieplasiam”

Wcielenie się w rolę cheerlederki pozostawię bez komentarza. Nadal ląduję na podłodze śmiejąc się jak głupia, na samo wspomnienie tego jakże ciekawego przedstawienia.

Następnym razem Stephane musi załatwić sobie spódniczkę.

Oprócz Stephana, kanapek Kubiaka, baletu w wykonaniu Kurka i Igły, a także tortu na twarzy Gumy, była jeszcze jedna osoba, która oficjalnie podbiła wieczór.

Była to mianowicie Wiktoria Zagumna.

Ta dziewczyna oficjalnie zyskała swoje miejsce na mojej ścianie sław, a w mojej głowie już pojawił pomysł na opowiadanie z nią w roli głównej. Oczywiście nie wystąpiłaby sama, do towarzystwa dorzuciłabym Sebę Ignaczaka, Timotiego Antigę i Oliwiera Winiarskiego.

Co myślicie o takiej historii?

Na dzisiaj to tyle. Moja euforia jeszcze trwa i odbiera mi zdolność racjonalnego myślenia.

Źródło

Faravel!

Violin